Oorspronkelijk ben ik geboren op een boerderij in de achterhoek. Thuis hadden wij afgezien van een paar katten en 2 ganzen geen dieren. Mijn ouders hadden wel jaren lang geiten gehad, maar die waren toen ik geboren werd allang verkocht.  Ik ben mijn hele leven al gek op dieren, maar vooral op paarden. Omgang met een paard geeft je even rust. Even je hoofd leegmaken en over niks anders na denken. Ik persoonlijk hoef dan nog niet eens op een paardenrug te zitten, maar dat begint al bij het paard te borstelen of een stukje wandelen in de buitenlucht. En natuurlijk als Bandit in de buurt is 🙂 Maar mijn grootste hobby is toch wel: paarden

Mijn paard Attention Please:

Meer dan 10 jaar gelden heb ik zelf een paard gered van de drafrenbaan in Duitsland. Attention Please. Mijn grote bruine teddybeer die altijd blij was om me te zien en die nooit boos op me was. “Atta” had jarenlang op de drafrenbaan gelopen en je kon merken, dat hij gewoon op was. Ik heb hem nog 3 jaar bij me kunnen houden, na heel veel ziektes te hebben gehad verloor ik hem alsnog toen hij een longinfectie kreeg.

Mijn ervaring met western:

Toen ik “Atta” kocht had ik nog niet veel ervaring in het paardrijden. Ik had wel eens een paar lesjes gehad in de Engelse rijstijl, maar mijn bedoeling was om iets samen met een paard op te bouwen dan op een vreemd paard te lessen. Ik had veel gelezen over het western rijden, maar de stal waar ik met “Atta” terecht kwam, bleek toch een heel ander soort stal te zijn. Omdat hij vaak ziek was heb ik hem hooguit 5 maanden kunnen rijden, maar hetgeen wat ik geleerd heb, kan ik tegenwoordig niet meer gebruiken, omdat het gewoonweg fout is. (Alleen daar kwam ik nu pas achter)

Angst om te rijden:

Nadat ik hem verloor heb ik wel eens geprobeerd om bij kennissen paard te rijden, maar het bleek een paard te zijn, die zeer dominant was. Zo vaak ben ik gebeten, geschopt, getrapt en er zelfs vanaf gegooid, dat ik zelf erg bang werd voor paarden. Ik durfde niet meer in de buurt te komen van de hoeven en al helemaal niet achter een paard te staan. Voor mezelf had ik al uitgemaakt, dat ik nooit meer zou gaan paardrijden. Maar ik vergat “Atta” ook niet die mij wel zoveel mooie tijden had gegeven, dus ik bleef twijfelen of ik wel of niet weer zou gaan lessen.

Overwinnen van de angst om weer te gaan rijden:

Ik heb de eigenschap om me op een gegeven moment over iets heen te willen zetten. Ik wilde gewoon weer omgaan met dieren. Vooral met paarden. Dus ik vond in Hellevoetsluis een westernstal WNL die ook lesgeeft in western rijden. Ik legde uit aan de eigenaresse, dat ik graag weer wilde rijden, maar ik toch een heel onervaren en vooral bange ruiter ben geworden. Dat was geen enkel probleem. Ik ben nu alweer 6 maanden om de week aan het lessen en ook al gaat het niet zo snel als ik zou willen, mijn droom is alsnog om zelf weer een paard te hebben en daar een mooie band mee op te bouwen.
   

Benieuwd wat eigenlijk western rijden is en het inhoud?
Lees hier mijn blog over Western rijden!

Rij je zelf ook western of heb je vroeger western gereden of hou je ook zo van dieren? Laat een reactie achter!